Circle the drain [Aeden]

Onderwerp: Circle the drain [Aeden] vr jan 02, 2015 3:26 pm

_{Twee bordeaux rode Allstars probeerden grip te vinden op het ongelijke en gladde reliëf van rotsen. De enorme kracht achter het water zorgde ervoor dat het, wanneer het tegen de stenen aanbotste, uiteen splinterde in kleine, fijne waterdruppeltjes. Ze maakten niet alleen haar blote onderbenen nat, maar dus ook haar loopoppervlakte. Behendig wist ze zichzelf naar de andere kant te werken, het overheersende geluid van kletterend water steeds harder wordend. De lucht was zwart getekend, enkele sterren stonden in gezelschap van de maan, de enige bron van licht op het moment. Het was voor haar nog steeds een raadsel waarvoor deze mensen geen behoefte hadden aan enkele dingen die het leven versimpelde (lantaarnpalen), maar aan de andere kant genoot ze van deze simpele vorm van leven en was het iets waar ze al haar tienerjaren naar had gestreefd, onbewust. Wat ze hier op het moment deed, terwijl het eiland gehuld was in een donkere gloed en een haast mysterieus tintje kreeg dat Nova Scotia tot zijn recht deed? Geen idee. Het was haast middernacht. Het was vooral het feit dat het in de omgeving een stuk rustiger was en ze niet gestoord kon worden door de, haast opdringerige, bemoeials van inwoners. Hope verafschuwde mensen; had het enkel met dieren. Je zou denken dat de personen die heel hun leven alleen gehuld waren in een land van dieren en natuur de vrede opzochten en iedereen zouden accepteren. Nee. Ze voelde zich hier totaal niet geaccepteerd. Het was een voordeel dat ze prima met haarzelf overweg kon en anderen niet nodig had, een ander had waarschijnlijk de eerst boot teruggepakt.
Hope bereikte de waterval, twijfelde voor een enkele seconde, en overbrugde met een been de afstand tussen het stuk waar ze nu opstond tot de plaats waar de waterval de grond raakte. De blondine zette zich af en bereikte de andere kant. Goed. Wat gedesoriënteerd door de voor haar onbekende plek bekeek ze de omgeving om haar heen. Er was geen enkel ander geluid te horen door de kracht van het water dat rond haar op de rotsen klapte. Zelf stond ze net op een afstand waarbij niets haar raakte. Stapje voor stapje kwam ze dichterbij het water, terwijl ze haar best deed niet van het smalle loopstuk af te vallen. Eenmaal bij de bron van geluid aangekomen raakte ze met haar hand het water aan, maar dit veroorzaakte zo'n druk op haar hand dat ze hem vrijwel meteen weer terugtrok. Haar blik werd getrokken door een verschil van lichtval achter het water; het leek haast lichter daar terwijl het achter een laag water donkerder hoorde te zijn, meer rotsen aantonend. Voorzichtig schoof Hope haar sneaker onder het water door, tot haar verbazing geen eind te vinden aan de verwachtte muur. Weer aarzelde ze. Ze kon hier morgenochtend ook terugkomen, maar wat had ze eigenlijk te verliezen. Ze kneep haar groenige ogen dicht en stapte zo snel als ze kon door het gordijn van water heen. Op het moment dat haar ogen open vlogen zag ze enkel duister, maar er was wel een verschil te ontdekken in donker en licht en in de verste verte was weer een iets lichter geheel te zien, het einde van het geval waar ze zich nu in verkeerde. Ah. Nieuwsgierigheid nam toe, ze was verder toch van niemand verantwoordelijk en kon doen wat ze wilde, en ze stapte wat verder naar binnen. Met haar hand hield ze de rechter rand binnen bereik, liet hem erlangs glijden zodat ze niet zomaar tegen iets onverwachts aan zou botsen. Of toch wel. Een korte gil verliet haar mond terwijl ze met haar schoen achter iets bleef hangen, dat leefde?, en op het gene viel dat haar zonet verhinderd had.}

[Aeden]

Onderwerp: Re: Circle the drain [Aeden] za jan 03, 2015 10:00 pm

The world is full of kings and queens,

Met een kladblok in zijn schoot geklemd knaagde de jongen geïrriteerd op de achterkant van zijn potlood. Hoewel de rivier hem volledig rust kon geven, was het voor hem onmogelijk om de woeste golven na te tekenen. Wild botste deze tegen de rotsen die de rivier op zijn plek hield, iets wat Aeden zeer bewonderde. Hij wist hoe sterk de rotsen waren, maar nog beter wist hij de kracht van de rivier. Een aantal jaar geleden was hij samen met zijn vrienden wezen kamperen vlakbij de rivier, voordat nova scotia beladen werd met mensen en hun vragen die Aeden niet kon beantwoorden. S'avonds had één van zijn vrienden, Collin, een geluid gehoord dat klonk als een stervend dier. Sam, de grootste en breedste jongen van de groep, had hem een stomp gegeven en gezegd dat het waarschijnlijk gewoon een kraai was. Collin liet zich echter niet uit het veld slaan en was richting de rivier gelopen, waar hij algauw om hulp riep. In het water troffen ze een wild spartelen hertenkalf aan, zijn ogen draaide zo wild dat het wit te zien was. Zonder aarzeling, de dierenvriend als hij was, was Aeden het water in gesprongen. Zich nog niet bewust van de krachtige stroming had Aeden geprobeerd naar het kalf te zwemmen, wat bijna een onmogelijke taak was. Op een wonderbaarlijke manier had Aeden het toch gered, en dat kwam echt niet omdat hij hooguit eens in de maand ging hardlopen. In zijn armen had hij het kalf meegenomen naar de plaatselijke dierenarts. Pas toen de dierenarts Aeden had beloofd dat het kalf geen ernstige schade, buiten een flinke kras op zijn hoofd, had en gelukkig verder kon leven, liet Aeden het dier pas alleen. Buiten de behandelkamer van het kalf realiseerde hij zich pas hoe ongelooflijk koud hij het had. Drie weken een flinke longontsteking was het resultaat.

Een herten kop staarde hem aan vanuit de bosjes, een groot gewei als een frame om zijn hoofd. Een groot litteken op de rechterkant van zijn gezicht verraadde hem: Aeden herkende hem direct. Het dier schudde zijn hoofd, alsof het teleurgesteld was in Aeden's frustratie en vertrok vervolgens. Met een zucht gaf Aeden de rivier op, de klotsende golven waren onmogelijk te tekenen, hoe goed zijn fantasie ook was. In plaats daarvan tekende hij het hert, in een soort sciene fiction stijl. Het dier was half gemaakt van mechanische onderdelen en had twee sierlijke geweren als gewei. Een gil verstoorde zijn concentratie. Met het idee dat er nog wel eens wat mensen werden aangevallen door beren of wolven, schoof Aeden zijn potlood achter zijn oor en klemde hij zijn kladblok onder zijn arm. Met grote passen beende hij een weg naar de rivier. Wat hij daar aantrof, was een heel ander geval dan iemand die in levensgevaar was. Wat leek op een blonde jongedame had haar rug naar hem toe gekeerd en leek in een nogal moeilijke positie te zijn geraakt. Met een klein drafje bracht Aeden zich naar haar toe. Toen hij dichterbij kwam leek haar situatie nog lastiger dan van veraf. 'Ehh.. alles okay?' vroeg hij, niet zeker of hij een hand moest uit steken voor hulp.

who blind your eyes and steal your dreams.