Can you leave me alone? [Nia Linden]

Onderwerp: Can you leave me alone? [Nia Linden] ma dec 29, 2014 2:04 pm

Erik keek rond zich. Alleen maar bomen, geen enkel dier te bespeuren. Hij zuchtte zacht en liet zijn boog zakken, maar hield hem nog steeds schietklaar. Hij liep rustig verder op zoek naar de kleinste aanwijzing van de aanwezigheid van een dier. Hij was nu ongeveer een halfuur bezig dus was het bijna 10 uur ’s ochtends. De zon stond nu al een paar uur aan de hemel. Als hij geluk had zou hij wel iets kunnen vinden. Dan zag hij het. De vogel zat op de grond naast een boom naar graantjes te pikken. Hij pakte een pijl uit de koker op zijn rug en legde de pijl aan. Hij mikte en… de vogel vloog weg. Er had geritsel geklonken. Rechts van hem. Met de pijl nog steeds op de boog ging hij naar waar het geluid vandaan kwam. Toen hij een vrouw zag staan zuchtte hij. Niemand kon hem ooit eens alleen laten. Zelfs als hij zijn werk deed werd hij gestoord. Hij stak de pijl terug in de koker op zijn rug, maar hield de boog stevig in zijn hand. Hij leunde met zijn schouder tegen een boom, wachtend tot de vrouw hem zou opmerken.

Onderwerp: Re: Can you leave me alone? [Nia Linden] vr jan 02, 2015 2:17 pm

_{Nia probeerde onhandig haar haren in een snelle knot te doen, terwijl ze een hondenriem (inclusief enthousiast trekkende herdershond) tussen haar benen geklemd had. "Piper!" merkte Nia geïrriteerd op, waarna ze haar sleutels pakte en de hond een keer over zijn kop aaide. Ze besloot niet zo heel veel later de riem af te klikken, de herder was immers perfect afgericht. Het weer buiten was prachtig - iets waar haar altijd in een goede stemming wist te brengen - en het was vrijwel windstil. De blondine verliet het terrein wat haar woonomgeving en hierbij ook haar werk was; het lag haast in het centrum van het eiland waardoor rondom alle gebieden gemakkelijk te bereiken waren. Erg gewaardeerd.
Nia liep het campsite terrein af, gedag zeggend tegen een aantal mensen die net als haar vroeg op pad gingen. De enorme herder bleef op een kleine afstand van haar, genietend van het feit dat hij op pad ging. Nia was iemand die 's ochtends haar uurtje joggen gewoon even nodig had, het maakte haar wakker, liet haar nadenken en aangezien ze sportief was vond ze het gewoon heerlijk even actief bezig te zijn. Na een minuutje of tien gelopen te hebben sloeg ze een pad af, de kleine kiezelsteentjes veranderend in aarde en gras. Een boom om de aantal meter veranderde in bomen die haast tegen elkaar aanstonden, hun blaadjes het grootste gedeelte van de zonnestralen tegenhoudend. Ze begon een sprintje te trekken, de hond haar op haar hielen volgend. Op een begeven moment belandden de twee in een iets dichter stuk, struiken en omgevallen takken als barrières. Net op het moment dat ze zich weer wilde omdraaien om weer terug te gaan, hoorde ze wat geritsel waardoor Nia zich omdraaide. Een jongen, of beter gezegd man (ze schatte hem ergens in begin twintig), stond geleund tegen een boom en had haar schijnbaar al opgemerkt. Hij had een boog in zijn hand. Ah. Zelf had ze hem nog nooit persoonlijk ontmoet, maar aangezien alles als een lopend vuurtje ging en iedereen wel minstens lichtelijk op de hoogte van elkaar was, kon ze hem koppelen aan de jagersfamilie. De hond blafte een enkele keer, maar hield daarna wijs zijn bek toen Nia hem zachtjes op zijn kop aanraakte, en ging naast haar op de grond zitten. "Ik geef me over," zei ze onschuldig terwijl ze haar handen in de lucht hield net zoals altijd bij de politie gedaan werd, en lachte vervolgens, niet echt nadenkend over het feit dat ze met haar stem waarschijnlijk alle beesten in de buurt aan het verjagen was.}

Onderwerp: Re: Can you leave me alone? [Nia Linden] za jan 03, 2015 10:31 am

Erik keek toe terwijl ze de hond liet zwijgen. "Ik geef me over," zei ze terwijl ze haar handen in de lucht hield en lachte. Erik zuchtte. Iets schieten kon hij nu zeker vergeten. Honden waren niet echt de beste partners als je wou jagen. Hij liep naar de vrouw toe. ’U wordt veroordeelt voor het storen van mensen die proberen om te werken.’ Zei hij rustig. Hij pakte een pijl uit de koker op zijn rug en legde deze op de boog. ’Uw straf… De doodstraf.’ Er verscheen een grijns op zijn gezicht. Hij schoot de pijl af die langs haar gezicht vloog en in een boom achter haar belande. Hij lachte.